Αλήθεια τι έγινε και σίγησε το ρεπορτάζ αναφορικά με το ατύχημα τύπου «ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ» στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας ;
Όλα καλά κι όλα ωραία τώρα πια ; Κάθε θαύμα κρατάει τρεις ημέρες το πολύ μεγάλο τέσσερεις ;; Να κοιμάται ήσυχη η παγκόσμια κοινότητα
και δη οι Ιάπωνες ;
Αποκατάθηκε η οικολογική ισορροπία και κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει από την ραδιενέργεια των αντιδραστήρων που γίνανε παρανάλωμα του πυρρός ; Καμιά ανησυχία για τις σύγχρονες γενιές πόσο μάλλον για τι μελλούμενες ; ;;
Όλοι αυτοί οι ειδικοί επιστήμονες που έβγαιναν κατόπιν επιμόνων βέβαια προσκλήσεων των μεγαλοδημοσιογράφων παρουσιαστών ,στα παράθυρα των τηλεοράσεων και …ενημέρωναν τον κόσμο και τους Έλληνες φυσικά,
Τι έγιναν ; παροπλίστηκαν ; Αχρείαστοι νάναι !!!!
Θα μου πεις αναγνώστη μου «ψήλους στ’ άχυρα ψάχνεις τώρα εσύ . Κοίτα τι θ’ απογίνουμε εμείς στην χώρα μας που καίγεται και χωρίς πυρηνικά
κι άσε τις πολλές ερωτήσεις»
Εν τάξει. τις αφήνω.
Για διάβασε όμως και συ και άκουσε την άποψη του Δ.Δανίκα στο ΒΗΜΑ
και βγάλε τα συμπεράσματα σου .
Κι αν συνειρμικά το πας κι αλλού, δεν φταίω εγώ
Την σκέψη μας δεν βρήκε ακόμη τον τρόπο να την αιχμαλωτίσει κανείς
εκτός από τον Έρωτα !!!!
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Τίποτα
Για να καταλάβεις δηλαδή.
Δεν είναι μόνο του το Τσερνόμπιλ.
Δεν είναι μόνος του ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Δεν είναι μόνη της η ένοχη σιωπή της σοβιετικής νομεγκλατούρας.
Θυμάσαι τότε στις 26 Απριλίου του 1986; Όταν ο τέταρτος αντιδραστήρας μετατράπηκε σε νεκροταφείο χιλιάδων ψυχών; Τότε που ένα αόρατο χέρι έκλεισε την στρόφυγγα της ειδησεογραφίας και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει ούτε την έκταση ούτε τις εφιαλτικές προοπτικές. Τότε που λέγαμε ότι αυτή η μεσαιωνική σιωπή καθοδηγείται από το Κρεμλίνο. Τότε που πιστεύαμε ότι τέτοια μαζικά εγκλήματα αποκλείεται να συμβούν στον ελεύθερο κόσμο που αναπνέουμε εμείς.
Ε λοιπόν, ύστερα από εικοσιπέντε χρόνια όλες αυτές οι δοξασίες και οι δικές μας, του κόσμου μας, οι ανωτερότητες γκρεμίστηκαν σαν τραπουλόχαρτα.
Γιατί η Ιαπωνία είναι μία από τις τρεις ισχυρότερες οικονομίες του τάχα μου, ελεύθερου κόσμου.
Γιατί κι εκεί όπως στο Τσερνόμπιλ τα μέτρα είναι παρόμοια μ εκείνα της σοβιετικής μουχλιασμένης μηχανής.
Γιατί και στην δημοκρατική Ιαπωνία η στρόφιγγα της ειδησεογραφίας είναι σχεδόν κλειστή.
Γιατί και εκεί τερατάκια από τον πυρηνικό χειμώνα στο μέλλον θα γεννηθούν.
Φαντάσου τώρα. Μιλάμε για την χώρα των ατελείωτων αναστεναγμών. Του απέραντου νεκροταφείου της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.
Μιλάμε για έναν τόπο όπου οι μνήμες από τις δύο ατομικές βόμβες που κάρφωσαν οι Αμερικανοί είναι τόσο νωπές σαν η τραγωδία να είχε συμβεί μόλις χτες. Μιλάμε για την Ιαπωνία της απέραντης πειθαρχίας και ης απεριόριστης τεχνογνωσίας.
Κι όμως τα ίδια και χειρότερα στην καπιταλιστική Φουκουσίμα όπως στο κομμουνιστικό Τσερνόμπιλ. Ξέρεις γιατί; Επειδή και στην περίπτωση του στρεβλού υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά και στην άλλη της αχόρταγης, βουλημικής κερδοφορίας, ο κάθε απλός πολίτης είναι σαν το αδέσποτο σκυλί. Ένα τίποτα. Μια βίδα που την αλλάζεις στο πι και φι.
Ανακαλύψαμε την διάσπαση του Ατόμου για να κερδίσουμε δισεκατομμύρια και να στείλουμε την Ανθρωπότητα στην καταστροφή!
