Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

«Αυτά τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα στη ζωή ;;;;;»





Κραυγές απόγνωσης από το Σικιαρίδειο Ίδρυμα

«Αυτά τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη ζωή. Βοηθήστε μας. Αυτά τα παιδιά έχουν το ίδιο δικαίωμα με τα υπόλοιπα παιδιά», λέει, μιλώντας στο newsbeast.gr η πρόεδρος των εργαζομένων του Σικιαρίδειου Ιδρύματος.

Και τονίζει: «Δεν μπορούν να επιτρέψουν την αναστολή του ιδρύματος, το οποίο εδώ και 70 χρόνια στέκεται δίπλα στα παιδιά με νοητική υστέρηση. Σώστε αυτά τα παιδιά», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η απόγνωση για τη σωτηρία του ιδρύματος που φιλοξενεί περισσότερα από 200 παιδιά είναι έκδηλη και στο πρόσωπο του Γιάννη Σχοίζα, μέλους του διοικητικού συμβουλίου του ιδρύματος. «Το παιδί μου έχει νοητική υστέρηση. Μέσω του ιδρύματος μαθαίνει πράγματα και μπορεί στο μέλλον να απασχοληθεί σε μια δουλειά. Γιατί δηλαδή πρέπει να μας το κάνουν αυτό;», αναρωτιέται. Και σημειώνει ότι «δεν θα επιτρέψουμε το κλείσιμο του ιδρύματος.

Χθες το πρωί οι εργαζόμενοι και γονείς των παιδιών με νοητική υστέρηση συγκεντρώθηκαν στη λεωφόρο Αμαλίας προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την αναστολή του Σικιαρίδειου Ιδρύματος που φροντίζει για την κατάρτιση παιδιών με νοητική υστέρηση, μετά την περικοπή της κρατικής επιχορήγησης. Η διοίκηση του ιδρύματος τους είχε ειδοποιήσει από τις 4 Σεπτεμβρίου ότι δεν δύναται πλέον να προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Το δημοτικό Συμβούλιο Αμαρουσίου ζήτησε χθες με ψήφισμά του την παροχή από την Πολιτεία των αναγκαίων πόρων για την λειτουργία του Ιδρύματος.

Ακούστε τι λέει η πρόεδρος των εργαζομένων, Όλγα Μουτζάλα

  http://amea-blog.blogspot.gr/2012/09/blog-post_1457.html

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Τα "αντισώματα"



«Με βλέπεις, είμαι αξιοπρεπέστατος»


 Οι συνεντεύξεις στην πρωινή εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού 9,84 ήταν καθηλωτικές.
Οχι γιατί για πρώτη φορά άνεργοι εξιστορούσαν την ανημπόρια τους, αλλά γιατί η σύντομη αφήγηση του νεαρού πατέρα συνόψιζε το ντόμινο της κρίσης, περιγράφοντας, με παραλυτική ψυχραιμία και αξιοπρέπεια, την ταχύτητα με την οποία το σημείο εκκίνησης συναντάει το σημείο θραύσης.

Οι περιπτώσεις στις οποίες αναφερόταν το ρεπορτάζ προέρχονταν από επίσκεψη στον Κόμβο Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων - μια γραμμή αλληλοβοήθειας που λειτουργεί στο παλιό Φρουραρχείο απέναντι από τον σταθμό Λαρίσης. Αυτήν την περίοδο είναι σε πρώτη ζήτηση τα σχολικά είδη.

Ο 32χρονος πατέρας είπε στη ραδιοφωνική μαρτυρία του: «Εχω τρία παιδιά, ανήλικα όλα. Εργάζομαι σε μια εταιρεία σεκιούριτι και παίρνω 620 ευρώ. Το ενοίκιο του σπιτιού είναι 400 ευρώ. Η σύζυγός μου εργαζόταν, αλλά με το τρίτο παιδί αναγκάστηκε να σταματήσει. Αρχικά έπαιρνα 900 ευρώ. Κατέβασαν τον μισθό. Εκεί πνίγηκα. Με βλέπεις, είμαι αξιοπρεπέστατος. Αλλά έχω πάει πίσω στα ενοίκια. Χρωστάω έξι. Μπορεί να με πετάξουν έξω. Και o ιδιοκτήτης δίκιο έχει, γιατί καλείται να πληρώσει εφορία για εισοδήματα που δεν έχει... Τι να πρωτοκάνεις όμως με 220 ευρώ. Αναρωτιέμαι πώς κατάντησα... Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για τα παιδιά μου. Το μόνο που φοβάμαι είναι να μη με πετάξουν έξω από το σπίτι μου. Εκεί είναι που τρομάζω».

«Είναι αξιοπρεπέστατος» και η δημοσιογράφος το υπογραμμίζει. Καθαρά ρούχα, φροντισμένος, περιποιημένος. Το τονίζει και ο ίδιος. Είναι η άμυνά του απέναντι σε μια θορυβώδη και απότομη κατάρρευση των σταθερών που συνθέτουν μια στοιχειώδη κανονικότητα - καθημερινότητα. Αντέχει.
 
Αντιλαμβάνεται ότι σε αυτό που συμβαίνει ο «αντίπαλος» δεν είναι ο ιδιοκτήτης του. Βλέπει, ό,τι κατάφερε να χτίσει έως σήμερα, να διαλύεται όπως σε μια μεγάλη φυσική καταστροφή. «Κρατάει» με τρόμο το σπίτι.
Μέσα σε αυτό ανασυντάσσεται, αντλεί δύναμη, διατηρεί την παστάδα που του προσφέρει αυτοσεβασμό, για να ανταποκρίνεται στον ρόλο του πατέρα.

Ασφαλώς ο 32χρονος δεν είναι μοναδική περίπτωση. Είχε, εξάλλου, προηγηθεί η συνέντευξη μιας άλλης 40χρονης πολύτεκνης (με οκτώ, αν δεν κάνω λάθος, παιδιά) καθηγήτριας αγγλικών και νυν άνεργης, με σύζυγο πρώην στέλεχος επιχείρησης, άνεργο επίσης. Κάποια από τα παιδιά φοιτητές, βοηθούν με δουλειές του ποδαριού την οικογένεια. Μία κόρη πέρασε φέτος στις πανελλαδικές στο Ληξούρι, αλλά δεν θα πάει. Δεν μπορεί να πάει. Θα ξαναδοκιμάσει του χρόνου. Πώς επιβιώνουν; Καλύπτοντας «τις απολύτως απαραίτητες ανάγκες: τροφή και στέγη. Ολα τα άλλα μένουν πίσω».

Τα πολλά, διαφορετικά, περιστατικά της ραδιοφωνικής εκπομπής δεν είχαν σκοπό να προκαλέσουν ούτε οίκτο, ούτε συμπόνια, ούτε οργή. 
Οπως και οι αφηγητές της κρίσης, νέοι άνθρωποι οι περισσότεροι, οικογενειάρχες, που είδαν τις ζωές τους να αναποδογυρίζουν χωρίς να μπορούν να παρέμβουν, να παγώσουν τον χρόνο ή τις συνέπειες. 
Στον Κόμβο Κοινωνικής Αλληλεγγύης βρέθηκαν με ραντεβού. Είναι έτσι οργανωμένο από τον δήμο ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν σε ουρές, ούτως ή άλλως εξουθενωτικές, ψυχικά και σωματικά.
Στο τσουνάμι της ανεργίας και της ανέχειας, ποια αντισώματα μπορεί να αναπτύξει μια κοινωνία; Πόσο μπορεί καθένας να αντιληφθεί ότι ο διπλανός που καταρρέει, καθρεφτίζει και τη δική του πραγματικότητα; Μπορεί η κοινωνία να επαναπροσδιορίσει το στίγμα της, να επανεφεύρει την προοπτική της; Οσο αναρωτιόμαστε, υπάρχει ελπίδα.

 Tης Mαριας Kατσουνακη
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Το....Πάθος της κ.Ανγκελα Μέρκελ

ΑΝΓΚΕΛΑ ΜΕΡΚΕΛ

Χώρες όπως η Ελλάδα αξίζουν την αλληλεγγύη μας

Εκκληση για μια ισχυρή Ευρώπη απηύθυνε χθες με πάθος η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, εξαπολύοντας ταυτόχρονα επίθεση κατά των κερδοσκόπων που «καταστρέφουν τους καρπούς της εργασίας των λαών», ενώ αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα είπε ότι χώρες όπως η Ελλάδα «αξίζουν την αλληλεγγύη μας» από τη στιγμή που τηρούν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει στο πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής.

Χώρες όπως η Ελλάδα αξίζουν την αλληλεγγύη μας
Εκκληση για μια ισχυρή Ευρώπη απηύθυνε χθες με πάθος η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, εξαπολύοντας ταυτόχρονα επίθεση κατά των κερδοσκόπων που «καταστρέφουν τους καρπούς της εργασίας των λαών», ενώ αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα είπε ότι χώρες όπως η Ελλάδα «αξίζουν την αλληλεγγύη μας» από τη στιγμή που τηρούν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει στο πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής.
Μιλώντας σε εκδήλωση της Χριστιανοκοινωνικής Ενωσης (CSU) στο Αμπενσμπεργκ της Κάτω Βαυαρίας, η καγκελάριος προέτρεψε μεν χώρες σαν την Ελλάδα και την Πορτογαλία να κάνουν τα μαθήματά τους, γιατί -όπως εξήγησε- «θέλουμε μια ένωση σταθερότητας και όχι μια ένωση χρέους». Αλλά τόνισε και τα εξής: «Σε μια τέτοια δύσκολη φάση αυτές οι χώρες αξίζουν την αλληλεγγύη μας, αξίζουν να τους ευχηθούμε να μπορέσουν να ξεπεράσουν αυτές τις δυσκολίες». Σύμφωνα με την κ. Μέρκελ, η Γερμανία θα πρέπει να πιέσει για τις μεταρρυθμίσεις σε άλλες χώρες ακόμα και αν μερικές φορές την κατηγορούν ότι εφαρμόζει σκληρή γραμμή. «Δεν φτάνει απλώς να προχωράμε κουτσά, στραβά» προσέθεσε.
Τάχθηκε επίσης υπέρ μιας αλληλέγγυας και ισχυρής σε παγκόσμιο επίπεδο Ευρώπης, συμπληρώνοντας: «Δεν μπορούμε να μείνουμε ακίνητοι. Δεν μπορούμε να συσσωρεύουμε χρέος, ώστε αύριο να μην έχουμε τίποτα και να βρισκόμαστε στο έλεος των αγορών. Τα τελευταία χρόνια οι αγορές δεν υπηρετούν τον λαό και επιτρέπουν σε λίγους να πλουτίζουν σε βάρος των πολλών».