Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

βάλτε αγάπη στο τραπέζι


Ποιος Προβόπουλος και ποια ΚΑΠΗ;

Παιδιά, συνέλθετε. Εσένα το λέω που στα δικαστήρια σκοτώνεσαι με τ΄ αδέλφια σου
για μια ρίζα ελιάς

Εμένα και εσένα μας το λέω που προσπερνάμε το κάθε ζωντανό πτώμα σα να είναι παραπεταμένο τούβλο κάποιας οικοδομής
Εμάς το λέω που οι αισθήσεις, οι συγκινήσεις, οι αντιδράσεις και οι συμπεριφορές μας έχουν πλήρως απονεκρωθεί
Ετοιμοι να γλείψουμε τους επάνω και να φτύσουμε τους κάτω। Αυτή την κοινωνία φτιάξαμε। Αυτόν τον κόσμο γουστάρουμε। Το μαστίγιο της λιτότητας που πέφτει στα κορμιά, στις ψυχές, στις ανάγκες και στα πορτοφόλια των φτωχών, βαράνε ανηλεώς και την Ηθική του καθενός। Λιτότητα στα αισθήματα. Λιτότητα στην αλληλεγγύη. Λιτότητα στον αγώνα.Λιτότητα στην αυτομόρφωση. Λιτότητα στον καθημερινό πολιτισμό. Λιτότητα στην ανιδιοτέλεια. Λιτότητα στην τιμιότητα. Λιτότητα στην πηγαία ευγένεια. Λιτότητα στον ελεύθερο χρόνο. Λιτότητα στην αγνή φιλία. Λιτότητα στο χαμόγελο. Μας στέγνωσαν. Και στεγνώσαμε. Στραγγίξαμε. Από πάνω προς τα κάτω μεταφέρεται η ιδεολογία του άκρατου κέρδους και της αχόρταγης απληστίας

Εδώ στην Κίνα πέφτουν από τα παράθυρα εκατοντάδες φυλακισμένοι των κατέργων εργασίας. Αμ πώς πουλάκι μου νομίζεις ότι φτιάχτηκε το κινητό σου της διαστημικής αμερικανικής τεχνολογίας; Με τα οκτάωρα σαλονάτης εργασίας; Ακου να μάθεις για να καταλάβεις

Πριν κατρακυλήσει στα μαγουλάκια σου ένα δάκρυ για τους απόμαχους της ζωής.
Από το αίμα κάποιου Κινέζου προέκυψε το στολίδι με το οποίο κάνεις τη φιγούρα σου στην παρέα σου
Οσα περισσότερα πτώματα πατήσεις τόσο καλύτερα θα ζήσεις

Μπροστά στους άγριους, σαρκοβόρους, επιθετικούς καρχαρίες, ο κυνισμός του Προβόπουλου μοιάζει με χάδι.

Κανένα έλεος। Κανένας οίκτος। Και καμία φιλανθρωπία। Ο σώζων εαυτόν σωθήτω। Ετσι και δεν είσαι απαραίτητος θα σου πάρουν ακόμα και το βρακί και θα σε κάνουν αλοιφή। Η ύπαρξή σου ένα τίποτα σ΄ αυτή τη Γη.

Οσο δεν αλλάζεις η κόλαση σε περιμένει πριν καν βρεθείς στον προθάλαμο του ΚΑΠΗ!

Δ।Δανικας

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Κάτω τα κουταλομαχαιροπήρουνα λοιπόν παιδιά

Βάλτε αγάπη στο τραπέζι

Φέρτε τ' άλλα συναισθήματα που έχετε στην καρδιά συντηρημένα
Φέρτε πίσω όνειρα ρεφενέ να μοιραστούμ
ε
Αντί για κρασί να μεθύσουμε με τις παλιές αξίες μας
τις πολυκαιρισμένες
Ανοίχτε αγκαλιές να κρύψετε τους "κλέφτες κι αστυνόμους "
των παιδικών μας χρόνων αδέλφια

Ελάτε ν' αγαπηθούμε !

Ελάτε να γνωριστούμε απ' την αρχή γιατί χανόμαστε !!!!

Μπέσα !