Παροιμιώδης ο Ελληνικός ουρανός για το γαλάζιο την ημέρα χρώμα του αλλά και για το φως των αστεριών του την νύχτα. Χιλιάδες άστρα φωταγωγούν το εξοχικό του Θεού (την Ελλάδα) τα περισσότερα βράδια του χρόνου.
Ποιητές, μουσικοί ,καλλιτέχνες αλλά και απλοί θνητοί Έλληνες και ξένοι τα κοιτούν , εμπνέονται, κ'ονειρεύονται। Τα μελετούν ,τα διαβάζουν και κάποιο παιδί πέρασε στην ιστορία της Ελληνικής Λογοτεχνίας γιατί κάθε βράδυ «μετρούσε τ’ άστρα»(Μ।Λουντέμης) και δεν του βγαίνανε σωστά …
Δεν είναι μόνο τ΄αστέρια τ' ουρανού στο Ελληνικό Στερέωμα.
Μεσουράνησαν και στην Ελληνικής Γη «ΑΣΤΕΡΙΑ» με πανανθρώπινη ακτινοβολία, που καταχωρήθηκαν στην παγκόσμια Ιστορία κι έμειναν ως Φάροι Γνώσης,Σοφίας, Τέχνης και Πολιτισμού.
Δεν έχω πρόθεση να ευλογήσω τα γένια της Ιστορίας μας μπας και την καλοπιάσω κι αλλάξει την σημερινή στραβή πορεία που έχει ήδη πάρει.
Ούτε θέλω να ρίξω στάχτη στα μάτια των τιμητών της σημερινής Ελλάδος από την Ελληνική φλόγα που φώτισε επί αιώνες την ανθρωπότητα.
Απλά θέλω να μοιραστώ τον καημό μου με τους συνοδοιπόρους μου Στον Πηγαιμό για την Ιθάκη και χαμηλόφωνα να τους διαβάσω το παρακάτω κείμενο από την Απολογία του Σωκράτη.
Ο Σωκράτης και η θεμελίωση της ηθικής στον λόγο।
Με αυτή τη στροφή ο Σωκράτης κατέκτησε μιά, αν όχι την κορυφαία θέση στο Πάνθεον των φιλοσόφων της ανθρωπότητας.
Το παράδοξο είναι Ότι τούτο το πέτυχε δίχως ποτέ ο ίδιος νά γράψει τίποτε.
Απλά με τη δύναμη του κριτικού στοχασμού και την καθαρότητα του προσωπικού του παραδείγματος ζωής (μιας ζωής που την οικοδόμησε σαν έργο τέχνης) άφησε τέτοια εντύπωση στους συγκαιρινούς και τους φίλους του ώστε αυτό αρκούσε για να γράψουν κατόπιν εκείνοι ( ο Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Αριστοτέλης ),όσα έγραψαν για την ύπαρξη και τη σκέψη του ως παρακαταθήκη στην ιστορία του πνεύματος.
Εξ’ αρχής το γνώθι σ'αυτόν της Δελφικής προσταγής ο Σωκράτης το ερμήνευσε ως το έναυσμα για μια πορεία αναζήτησης που ένας σκεπτόμενος άνθρωπος Θα μπορούσε ν' ακολουθήσει προκειμένου να επιτύχει την αρετή.
Ως αρετή εννοούσε ο Σωκράτης την επιλογή του αγαθού, το ευ πράττειν, ύστερα από κριτική ανάλυση και στοχασμό.
Συνέδεσε έτσι με τρόπο μοναδικό και αξεδιάλυτο την αρετή με τη γνώση, τη γνώση εκείνου που είναι πραγματικά και όχι φαινομενικά καλό και χρήσιμο στον άνθρωπο.
Στο τέλος η ηθική συνοχή δεν αποκτάται παρά μόνο μέσα από τη διαρκή αναζήτησή της.
Και τούτο είναι το μέγα προνόμιο των ανθρώπων,διαφορετικά η ζωή δεν έχει αξία.
Βίος ανεξέταστος δεν είναι αποδεκτός από τον άνθρωπο ( ο δε ανεξέταστος βίος ,ου βιωτός ανθρώπω ) κατέληξε ο Σωκράτης
στην εκπληκτική Απολογία του.
Από το βιβλίο SOKRATES by W ।K। Guthrie of Cambridge
